Coaching przywędrował do Polski z Zachodu, pojawił się na rynku pracy wraz z rozwojem prywatnych przedsiębiorstw. Nie jest już tylko kolejną modą z Zachodu, ale coraz bardziej popularnym i opłacalnym zawodem, a dla wielu ludzi – szansą na rozwój zawodowy i osobisty.
Kim jest coach?
Coach oznacza z języka angielskiego trener, i właśnie to słowo najlepiej oddaje istotę tego zawodu. Jako prywatny trener personalny czy zawodowy, ma wspomagać rozwój umiejętności i kompetencji danej osoby. Jego głównym zadaniem jest pomoc w rozwinięciu skrzydeł na płaszczyźnie zawodowej, jednak w wielu przypadkach pomaga także uświadomić sobie i rozwiązać problemy z życia osobistego. Istotą jego działań jest właśnie pomoc w odkryciu problemu i jego rozwiązania, ale żaden coach nie zrobi tego za swojego klienta. Powinien on zaktywizować do samodzielnego działania, dodać motywacji i czuwać nad rozwojem. Ma pomóc w realizacji konkretnych zadań i celów, nie można więc mylić go z psychologiem czy terapeutą. Jego działalność różni się także od zadań wykonywanych przez specjalistów od doradztwa, consultingu czy mentoringu, tworzy więc nową, nieznaną wcześniej jakość.
Skąd wziął się zawód coacha?
We współczesnym świecie, przepełnionym niezdrową konkurecją, szaleńczym wyścigiem szczurów i przepychania się łokciami, wielu ludzi straciło poczucie własnej wartości. Często potrzebują uporządkowania priorytetów, jasnego wytyczenia celów, zmotywowania czy dowartościowania – szczególnie na płaszczyźnie zawodowej. W lukę tę idealnie wbija się coaching, będący odpowiedzią na niedowład człowieka wobec rynku. Nic więc dziwnego, że narodził się w społeczeństwach najbardziej rozwiniętych, zglobalizowanych, podatnych na zmiany. W rzeczywistości, która nadal pędzi do przodu w zawrotnym tempie, taki osobisty trener może okazać się zawodem bardzo przyszłościowym. Na chwilę obecną, coachów kształci ponad 60 tysięcy punktów na całym świecie, a liczba ta ciągle wzrasta.
Kto może zostać coachem?
Coaching nie funkcjonuje jako osobna dyscyplina nauki, jednak można uczyć się go na wielu studiach podyplomowych czy kursach organizowanych przez międzynarodowe firmy. Wszyscy podkreślają zgodnie, że coach nie musi być ekspertem w dziedzinie, w której doradza, bo nie ma to być fachowa pomoc merytoryczna, ale raczej działania polegające na zaktywizowaniu potencjału danej osoby. Coach nie ma rozwiązywać problemów za klienta, ale otwierać mu oczy na możliwości jego rozwiązania, uczyć go samodzielności i odkrywania drzemiących w nim możliwości. Coachem powinna więc zostać osoba, która ma pewne doświadczenie „życiowe”, jest komunikatywna, potrafi słuchać, jest cierpliwa, dokładna i rzetelna, życzliwa dla ludzi. Aby pomagać rozwijać się innym, coach musi także sam rozwijać się nieustannie. Wiele osób powtarza, że do tego, by być coachem nie starczy papierek, potrzebne są predyspozycje i zdolności interpersonale.